Op deze pagina staan alleen officiële uitgaven. Voor demo-opnames van andere liedjes die ik heb geschreven, check mijn YouTube-kanaal.
Je kunt me ook vinden op Spotify
Dit lied is geïnspireerd op het boek ‘Mijn toekomst is Roos’ van Hinke van Abbema, een young adult roman over een transgender meisje, maar geschreven voor iedereen voor wie het extra lastig is (of wordt gemaakt) om zichzelf te zijn. Zelf geloof ik heel erg in de schoonheid van diversiteit. En wat mij betreft zijn het juist de mensen die misschien niet binnen de standaard lijntjes passen die het leven extra mooi maken. Dus vandaar deze oproep, wie je ook bent, om je kleuren te laten zien en op die manier je bijdrage te leveren aan de veelkleurigheid van het leven.
Ik ben altijd heel gelovig geweest. En geloven was voor mij vooral het geloven in meningen. En net als iedereen, was ik altijd overtuigd van mijn eigen gelijk. De afgelopen jaren zijn er de nodige dingen gebeurd die die oude zekerheden aan het wankelen hebben gebracht. En die mijn oude meningen ter discussie hebben gesteld. Als je benieuwd bent naar het verhaal, moet je me maar een keer een avondje boeken . Want tegenwoordig deel ik liever verhalen dan meningen. Omdat meningen vaak voor verwijdering kunnen zorgen, terwijl verhalen juist kunnen verbinden. Vertellen in plaats van preken. En tegelijk ook luisteren naar wat anderen te vertellen hebben. Wat ik tegenwoordig geloof, weet ik niet zo goed meer. Vroeger leek me dat een eng idee. Nu vind ik dat juist bevrijdend, omdat ik daardoor met een open houding kan luisteren naar wat anderen te vertellen hebben. En omdat ik geloof dat we samen meer zien dan alleen. Ook, of misschien juist, samen met anderen die een hele andere kijk op de wereld hebben dan ik. Met dit liedje laat ik mijn oude zekerheden los, om maar te kijken wat ervoor in de plaats komt. Voor mij voelde het als een bevrijding. Ik hoop dat anderen er ook iets aan mogen hebben.
We hebben nogal eens de neiging tegen mensen op te kijken. Ook binnen de kerk hebben we daar een handje van. Inspirerende sprekers, musici, enthousiastelingen die overal vooraan staan… Toen het wat minder ging met mij kwam ik erachter dat de mensen waar ik het meeste aan had, of degenen die mij het meeste inspireerden, niet per se degenen waren die je voorin de kerk kunt vinden (inclusief ikzelf). Maar juist degenen die stilletjes op de achterste rij zitten. Of die je misschien helemaal niet (meer) ziet. Ik heb vrij lang nagedacht over een titel voor dit lied. Omdat dit niet echt uit de tekst is te halen. Uiteindelijk heb ik het ‘Spiegels’ genoemd.
Toen ik bezig was met mijn album ‘Gewoon zoals ik ben’, wist ik dat er nog een lied bij moest. Dat lied moest gaan over hoop en daarmee wilde ik de CD afsluiten. Hoop is iets ongrijpbaars. Het werkt alleen als je erin gelooft. Maar voor mij is het wel nodig om erin te geloven. Als ik naar de grote plaatjes kijk in de wereld kan ik heel cynisch worden. Oorlogen, vluchtelingenstromen, klimaatcrisis, toenemende polarisatie en verharding… Het lijkt alleen maar erger te worden. Kerken en andere groeperingen die steeds meer bezig lijken met het eigen gelijk en iedereen die anders is of denkt eruit werken. Maar hoop zit hem voor mij in de mooie dingen die toch altijd weer blijven ontstaan. Juist in het kleine. Mensen die toch blijven vechten voor het goede. Ook al kost het ze soms alles. Of die over de grenzen van hun eigen wereldbeelden heen durven te kijken. Die bruggen blijven bouwen. Die de ander durven te accepteren zoals die is. Zolang er hoop is blijven er mooie dingen ontstaan.
Dit lied schreef ik in een tijd dat we thuis zowel fysiek als mentaal het nodige te verwerken hadden. Wat we in die tijd echt hebben moeten leren is dat je soms eerst moet accepteren dat het niet goed gaat voordat je aan herstel kunt werken. In die tijd moest ik denken aan de bekende tekst uit het bijbelboek ‘Prediker’, waarin een hele opsomming staat van zowel mooie als moeilijke dingen en dan wordt geconcludeerd dat alles een tijd en een plaats heeft. Ik heb die tekst geprobeerd in een lied te vatten en dit is daar het resultaat van. Voor mij betekent deze tekst dat het prima is om te genieten en te vieren dat het goed gaat, maar dat het ook ok is om te tijd te nemen als het niet goed met je gaat. Juist in onze maatschappij mogen lastige dingen er eigenlijk niet zijn en proberen we die zo snel mogelijk op te lossen, of er iemand de schuld van te geven. Maar om echt om te kunnen gaan met de moeilijke dingen in het leven is het soms nodig om te leren te accepteren dat ze er nu één keer zijn. Voor alles is een tijd.
Het refrein liep ik al een tijdje mee rond, de rest van de tekst ontstond tijdens een wandeling op de hei. Toen ik dit liedje live op de radio zong, kreeg ik de vraag of ik het moeilijk vond om erachter te komen dat de wereld niet om mij draait. Nou, eigenlijk vond ik het wel relaxed. Ik kan niet verwachten dat de wereld precies zo is ingericht als het mij uitkomt, en het scheelt een hoop stress als ik me daar ook niet druk om maak. En dat geeft ruimte om ook naar anderen te kijken die in dezelfde wereld leven en andere behoeften hebben. Zonder gelijk de wereld te willen redden, want daar is-ie dan ook weer te groot voor.
Het leven zit soms vol prikkels. Dingen die er van me worden gevraagd. En die ik van mezelf vraag. Ik word geacht na te denken over de toekomst. Waar ik naartoe wil, of ik alles wel goed geregeld heb. En wat als er iets mis gaat? Er zijn dingen waar ik me zorgen over maak. In mijn eigen leven, maar ook als ik om me heen kijk. En met al dat kijken naar de toekomst vergeet ik dan wel eens vandaag te leven. En even rustig om me heen te kijken naar hoe het nu gaat en de mooie dingen die er ook zijn. En volgens mij ben ik daar niet de enige in. Met dit liedje roep ik mezelf en anderen op om daar eens uit te stappen. Gewoon even een pas op de plaats. Want je ziet pas als je om wilt draaien dat vandaag vroeger’s toekomst is. En dan één stap vooruit.
Een lied dat oproept om het leven met elkaar te delen. Niet alleen de mooie, maar juist ook de lastige dingen. Omdat we daarin het beste van onszelf kunnen laten zien. Omdat ook onze fouten, mislukkingen en de rottige dingen die ons zijn overkomen ons hebben gevormd. Niet alleen onze successen. Vaak is er weinig ruimte voor wat niet goed gaat. We stoppen het weg of willen het zo snel mogelijk oplossen. Ook in onze contacten met anderen. Terwijl die ander vaak niet eens op zoek is naar oplossingen, maar vooral zijn verhaal kwijt wil. Laten we oog hebben voor wat niet goed gaat, dat wat anders is dan wij zijn gewend en zo de veelkleurigheid van het leven ontdekken. Meer luisteren en minder preken. Om er dan samen iets van te maken dat echt mooi is. Niet alleen maar mooi lijkt.
Mijn eerste echte single en een liedje dat me erg dierbaar is. Niet alleen omdat ik hiermee het liedschrijven weer had opgepakt, maar ook omdat ik eindelijk woorden gaf aan waar ik uit was gekomen in mijn geloof na jarenlang zoeken. Ik hoop dat anderen er ook iets aan mogen hebben.
Met dit lied wil ik mijn excuses aanbieden. Aan degenen die beschadigd zijn door de kerk. Mensen die zijn veroordeeld of buitengesloten omdat ze ‘anders’ waren of anders dachten. Die niet binnen de gewenste hokjes pasten. Of mensen die fysiek beschadigd zijn binnen de kerk en waar niet goed mee om is gegaan. Pas achteraf ben ik gaan inzien dat ik ook onderdeel ben geweest van een systeem waarbij verschillende mensen zich niet thuis, of zelfs niet veilig voelden. En ik besefte dat ik daar (bewust of onbewust) ook aan mee heb gewerkt. Ik hoop dat degenen om wie dit gaat iets aan dit lied hebben. Om die reden is het vrij beschikbaar voor wie er wat aan heeft. Heb je behoefte aan een digitale versie van dit lied (audio of video), of ken je iemand naar wie je dit toe zou willen sturen, laat dan een berichtje achter via het contactformulier op deze site. Een persoonlijke motivatie mag, maar hoeft niet.
.